سلفی احمدرضا عابدزاده در کنار دخترش

زندگی شخصی احمدرضا عابدزاده

عابدزاده در سال 1367 و در سن 23 سالگی با نفیسه لطیفان ازدواج کرد. او یک فرزند دختر به اسم نگار و یک فرزند پسر به اسم امیر دارد. نگار هم یک ورزشکار موفق بود و توانست کمربند مشکی کیک بوکسینگ را کسب کند. او ازدواج کرده و متاهل است.

احمدرضا عابدزاده در کنار دخترش

خانم لطیفان در مورد آن روزها می گوید:

«وقتی من 16 ساله بودم با عابدزاده ازدواج کردم. آن دوران احمدرضا 21 سال سن داشت. ما خیلی سریع صاحب بچه شدیم. کاملا یادم است که 18 ساله بودم که نگار را به دنیا آوردم.»

احمدرضا عابدزاده و فوتبال باشگاهی

احمدرضا در سال 1360 و در تیم هلال احمر اصفهان فوتبال را آغاز کرد. او در ادامه به تیم تام اصفهان پیوست. او در سال 1362 با پیراهن تام اصفهان وارد دنیای حرفه ای فوتبال شد. عابدزاده همراه با این تیم قهرمان اصفهان شد و به تیم ملی جوانان ایران دعوت شد. او اولین دیدارش را در مسابقات جام بین المللی دهه فجر به ثبت رساند.

این بازیکن در سال 1365 دروازه بان تیم منتخب اصفهان بود و موفق شد به قهرمانی در دومین دوره مسابقات استانی لیگ قدس برسد. او خدمت سربازی را در تیم ژاندارمری تهران سپری کرد (39 دیدار رسمی) و در سال 1368 دوباره پیراهن تیم تام اصفهان را بر تن کرد. او در مجموع 45 بازی برای تام و 37 بازی برای منتخب اصفهان انجام داد.

عابدزاده وقتی به یک چهره شناخته شده در فوتبال ایران تبدیل شد که با باشگاه بزرگ و محبوب استقلال تهران قرارداد امضا کرد. او در همان سال اولش در جمع آبی های پایتخت (سال 1369) به قهرمانی در لیگ ایران رسید.

احمدرضا روز به روز موفق تر می شد. او همراه با استقلال قهرمانی در جام باشگاه های آسیا را هم تجربه کرد و نامزد دریافت جایزه بهترین دروازه بان سال آسیا شد. آبی پوشان پایتخت فرم فوق العاده ای داشتند و در جام باشگاه های تهران هم جام قهرمانی را به خانه بردند. عابدزاده در مجموع طی سه سال 58 بار در دروازه استقلال قرار گرفت.

این دروازه بان محبوب در سال 1372 پیراهن تیم سپاهان اصفهان را بر تن کرد. او 29 بازی برای این تیم زردپوش انجام داد. اما بزرگترین اتفاق دوران فوتبالش وقتی افتاد که او در سال 1373 با مدیران پرسپولیس تهران به توافق رسید.

بدین ترتیب عقاب آسیا به یکی از معروف ترین و مهم ترین یاغی های فوتبال ایران تبدیل شد. او که همراه با استقلال افتخارات زیادی کسب کرده بود و محبوب طرفداران این تیم آبی پوش بود، به رقیب دیرینه یعنی پرسپولیس پیوست و وظیفه محافظت از دروازه قرمزها را برعهده گرفت.

عابدزاده 6 فصل دروازه بان پرسپولیس بود و در 107 بازی رسمی به میدان رفت. او همراه با سرخپوشان 4 بار قهرمانی در جام آزادگان ایران را تجربه کرد و رکورد 18 بازی پیاپی بدون گل خورده را به نام خود ثبت کرد. او به یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ پرسپولیس تبدیل شد.

این بازیکن بزرگ یک رکورد تاریخی در دربی تهران دارد. او در 13 بازی استقلال و پرسپولیس به میدان رفته است و هرگز بازنده نبوده است. او 7 پیروزی و 6 تساوی در دربی بزرگ تهران کسب کرده است.

احمدرضا در روز 23 دی سال 1384 بازی خداحافظی اش را انجام داد. البته این بازیکن مدت ها بود که در دیدارهای رسمی بازی نکرده بود ولی در بازی دوستانه پرسپولیس برابر بایرن مونیخ به میدان رفت و در حضور 100 هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی با فوتبال وداع کرد. یکی از ماندگارترین تصاویر فوتبال ایران وقتی است که احمدرضا چهار گوشه مستطیل سبز را بوسید و قبل از ترک زمین، اولیور کان، دروازه بان افسانه ای آلمان را در آغوش گرفت.

یکی از بزرگترین سوالات در مورد این دروازه بان بزرگ این است که او طرفدار استقلال است یا پرسپولیس؟

«وقتی بحث پرچم ایران و تیم ملی مطرح می ‌شود، استقلال و پرسپولیس زیر مجموعه این پرچم قرار می ‌گیرند آبی و قرمز برای همه محترم هستند و به هر حال مردم این تیم ‌ها را دوست دارند ولی همان طور که توضیح دادم همه باید به هم کمک کنیم تا یک تیم ملی خوب داشته باشیم چون استقلال و پرسپولیس هستند که شاکله تیم ملی را تشکیل می‌ دهند.»

فوتبال ملی

این بازیکن در سال 1366 برای اولین بار با پیراهن تیم ملی ایران در دیدار با کویت به میدان رفت. در آن زمان پرویز دهداری هدایت این تیم را برعهده داشت. او در مجموع 78 بازی ملی در کارنامه دارد. احمدرضا همراه با تیم ملی ایران در بازی های آسیایی 1990 پکن شرکت کرد.

او در این مسابقات درخشید و با دفع سه ضربه پنالتی در دیدار فینال برابر کره شمالی، منجی تیم شد و ایران را به قهرمانی در این تورنمنت رساند. در آن زمان این بازیکن یکی از محبوب ترین مهره های تیم ملی بود و طرفداران فوتبال در ایران عاشقانه او را حمایت می کردند.

او علی رغم مصدومیت از ناحیه انگشت دست، در بازی فینال به میدان رفت و پایه گذار قهرمانی ایران شد. در آن تورنمنت دروازه ایران تنها 2 بار از روی نقطه پنالتی باز شد.

این دروازه بان بزرگ در 78 بازی ملی 52 گل دریافت کرد و به نوعی یک رکورد به نام خود ثبت کرد. شاید بتوان بهترین نمایش های او را متعلق به بازی های مقدماتی جام جهانی 1998 فرانسه دانست.

احمدرضا موقعیت های گل را یکی پس از دیگری از حریف می گرفت و یک مهره تاثیرگذار و روحیه بخش برای ایران بود. مدافعان تیم همیشه می دانستند عقابی پشت سر آن هاست که می تواند مانع ورود هر توپی به دروازه شود بنابراین با اعتماد به نفس و آرامش بیشتر بازی می کردند.

آخرین بازی و مهم ترین بازی ایران در ملبورن و در برابر استرالیا انجام شد. دروازه عابدزاده دو بار باز شد ولی عملکرد او در زمین و روحیه دادنش به بقیه بازیکنان یکی از عوامل مهم رسیدن به تساوی 2-2 و صعود به جام جهانی 1998 بود.

او در مورد این دیدار حماسی می گوید:

«23 سال از آن روز گذشته ولی صدا و سیما همچنان آن مسابقه را تکرار می ‌کند. جالب است هرگاه مردم آن بازی را می ‌بینند در موردش صحبت می ‌کنند و دیدار ایران و استرالیا از اذهان پاک نشده است. همه بازیکنانی که در آن دیدار به میدان رفتند برای شادی دل مردم فوتبال بازی کردند و صعود تیم ملی بعد از 20 سال به جام ‌جهانی برای همه ما لذت ‌بخش بود. الان جوان ‌ها و کسانی که آن مسابقه را به یاد ندارند وقتی بازی را تماشا می‌ کنند در موردش با بزرگترها حرف می ‌زنند خدا را شکر می ‌کنم که خاطرات خوبی برای مردم به جا گذاشتیم و پرچم ایران را بالا بردیم.»

در مسابقات جام جهانی هم ایران علی رغم حذف در مرحله گروهی به لطف ستاره هایی چون عابدزاده، دایی، مهدوی کیا و عزیزی توانست آمریکا را شکست داده بازی آبرومندانه ای برابر آلمان و یوگسلاوی به نمایش بگذارد. البته احمدرضا در بازی با یوگسلاوی به خاطر مصدومیت غایب بود و نکیسا جای او را گرفت.

مربیگری

احمدرضا در سال 1379 و در باشگاه سایپا وارد عرصه مربیگری شد. او به عنوان مربی دروازه بان ها در کادر فنی این تیم حضور داشت. در سال 1383 او به تیم استقلال اهواز پیوست.

عابدزاده در تیر سال 1387 به خانه اش یعنی پرسپولیس برگشت و مربی دروازه بان های سرخپوشان بود. او تا دی سال 1388 در پرسپولیس ماند. او در سال 1389 به کادر فنی تیم استیل آذین پیوست.

در سال 1393 حمید استیلی امتیاز باشگاه راه آهن را از بابک زنجانی خریداری کرد. او عابدزاده را به عنوان مربی دروازه بان های راه آهن انتخاب کرد. احمدرضا در فصل 2011-2012 مربی دروازه بان های لس آنجلس بلوز آمریکا بود.

احمدرضا در مورد تجربه اش در دنیای مربیگری می گوید:

«من یک دوره در ایران به عنوان مربی کار کردم و دیدید که چه رفتارهایی با من شد و چه حرف هایی زده شد. متاسفانه در ایران برای کار کردن در فوتبال وارد مسائلی شدم که ربطی به تخصصم نداشت. بهتر دیدم بعد از این همه سال به خاطر قرارداد چند صد میلیونی بستن، شأن خودم را زیر سوال نبرم. البته هر جا شرایط برای کار کردن سالم فراهم بود می روم و کار می کنم چون فوتبال بخشی از وجود من است. اگر هم نشد، اینجا به لطف خدا با توانی که دارم، روزی ام را در می آورم و محتاج کسی نیستم.»

افتخارات

تام اصفهان: قهرمانی در باشگاه های اصفهان 1362

منتخب اصفهان: قهرمانی در لیگ استانی قدس 1365

استقلال تهران: قهرمانی در لیگ ایران 1369، قهرمانی در جام باشگاه های آسیا 1991، قهرمانی در مسابقات جام باشگاه‌ های تهران 1370

تیم ملی ایران: قهرمانی در بازی‌ های آسیایی ۱۹۹۰ پکن، صعود به جام جهانی 1998 فرانسه

پرسپولیس تهران: قهرمانی در لیگ آزادگان ایران (1374 و 1376 و 1378 و 1379)، قهرمانی در جام حذفی ایران 1378

اتفاقات حاشیه ای

در روز 12 اسفند سال 1380 اتفاق وحشتناکی برای این دروازه بان بزرگ و افسانه ای افتاد. او به دلیل سردرد شدید به بیمارستان کسری در تهران رفت و بعد اعلام شد احمدرضا وارد حالت کما شده است. طرفداران عقاب آسیا برابر بیمارستان حاضر شده برای اسطوره فوتبال ایران دعا کردند. خوشبختانه عمل جراحی با موفقیت انجام شد و لخته خون از مغز او خارج شد. البته عابدزاده تا مدتی توانایی تکلم را از دست داده بود. دوران درمان او در کشور سوئد ادامه پیدا کرد. او در حال حاضر در سلامتی کامل به سر می برد.

*****

احمدرضا در سال 1379 وارد عرصه سینما شد. او در فیلم سینمایی «ازدواج غیابی» ایفای نقش کرد. سید محسن وزیری نویسنده و تهیه کننده این فیلم بود و کاظم معصومی هم کارگردان فیلم. بازیگرانی چون مرجان شاهی، سحر ولدبیگی و ایمان ساکی و نیکو خردمند هم در این فیلم بازی کردند.

*****

عابدزاده همیشه به خاطر آمادگی بدنی بالایش یک بازیکن الگو در فوتبال ایران بوده است. او در مورد تمریناتش می گوید:

«همه چیز بستگی به نوع تمرینات دارد زمانی که فوتبال بازی می ‌کردم و حتی همین حالا برای خودم تمرینات جداگانه داشتم. اگر تیم عصرها تمرین می‌ کرد من یک ساعت و نیم صبح‌ ها تمرین داشتم. زمانی که در تام اصفهان بودم این کار را شروع کردم و وقتی به استقلال و سپس پرسپولیس رفتم این رویه را ادامه دادم. مردم از دروازه ‌بان استقلال و پرسپولیس انتظار زیادی دارند و من هم این موضوع را خوب فهمیده بودم تمرینات جداگانه و پرفشاری انجام می ‌دادم تا همیشه در سطح بالایی باشم خوشحالم با همین رویه 15 سال تیم ملی فوتبال ایران را درون دروازه راحت کرده بودم الان پسرم هم همین شرایط را دارد.»