عاشقانه آمریکایی نسرین مقانلو با همسرش

نسرین مقانلو بازیگر ایرانی ساکن آمریکا است. نسرین مقانلو در سریال خاتون بازی کرده است. نسرین مقانلو، هنرپیشه و بازیگر سینما و تلویزیون کشور، در ۱ تیر ۱۳۴۷ در تهران متولد شد.  نسرین مقانلو دیپلمه است فرزند اول خانواده است و یک خواهر و یک برادر دارد. خواهر نسرین مقانلو در امریکا زندگی می کند و برادرش مربی سطح بالای تکواندو است. مادرش قبل از انقلاب تئاتر کار می کرده است. 

نسرین مقانلو و سالهای فعالیت

نسرین، فعالیت خود را با فیلم امید در سینما آغاز کرد و با بازی در فیلم همسر بیشتر مورد توجه قرار گرفت. وی پس از بازی در فیلم نابخشوده چند سالی را خارج از کشور گذراند. سپس به ایران بازگشت و بازی در سینما و تلویزیون را ادامه داد. بازی در فیلم مهمان مامان وی را به عنوان یک بازیگر توانا مطرح کرد.فعالیت حرفه‌ ای‌ در سینما را با فیلم – دو نیمه سیب – کیانوش عیاری آغاز کرد.

 نسرین مقانلو و همسرش

نسرین مقانلو،  همسر کمال خلیلیان مهاجم تیم ملی فوتبال ایران، قهرمان جوانان آسیا و عضو باشگاه‌ های گمرک اهواز، پاس و تاج می‌ باشد. او در رابطه با ماجرای آشنایی با همسرش می گوید: ” سر فیلم «همسر» آقای فخیم‌زاده بود که به خاطر اسمش سرنوشت من را رقم زد و در همان گیرودار ساختش بودیم که برای خواستگاری از من به منزلمان آمدند و بعد از ۵ -۶ سال کار مداوم در عرصه‌های مختلف،‌ با همسرم ازدواج کردم و به آمریکا رفتیم. البته سالی یک بار به ایران می‌آمدم و به صورت ناپیوسته کارهایی انجام می‌دادم، مثل کار «نابخشوده» مرحوم «ایرج قادری» که هنگام بارداری پسر بزرگم اتفاق افتاد یا «بن بست» اصغر نعیمی که با «فرهاد اصلانی» و «دکتر عزیزی» بازی کردم یا کارهای دیگر، اما چون گرین کارت آمریکا داشتم، مجاز نبودم بیشتر از ۳-۴ ماه در ایران بمانم و باید برمی‌گشتم.

با ازدواج، عاشق شدم و با خودم فکر کردم این بهترین فرصت برای امتحان کردن خودم است که آیا می‌توانم مدتی از آنچه دوست دارم، دور باشم یا نه! آن ۱۰ سال خیلی بر من سخت گذشت؛ بسیار دلتنگ بودم، خیلی شب‌ها می‌نشستم برنامه «چشم‌انداز» را می‌دیدم، همکارانم را نگاه می‌کردم، گریه می‌کردم، فیلم‌هایی را که بازی کرده بودم را نگاه می‌کردم.”

نسرین آشپزی عالی دارد

در بین اقوام و مخصوصا خانواده اش مثال زدنی ترین غذایی که تهیه می کند قورمه سبزی است. خودش نقل می کند که: ” همه فامیل می گویند قورمه سبزی های نسرین یک چیز دیگر است! ” هر وقت خانواده اش به ایران می آیند یا اینکه او به امریکا می رود بچه هایش با خوشحالی می گویند که تا چند وقت قرار است قورمه سبزی های مامان را بخوریم.

نسرین مقانلو و مجموعه های تلویزیونی

کامیون (۱۳۹۸)

افسانه هزارپایان (۱۳۹۷)

 

سفر در خانه (۱۳۹۶)

آرام می گیریم (۱۳۹۵)

تنهایی لیلا (۱۳۹۴)

این جا تهران اسـت (۱۳۹۰)

دیدار (۱۳۸۷)

حس سوم (۱۳۸۴)

مختارنامه (۱۳۸۳)

مسافری از هند (۱۳۸۱)

سریال دل

فیلم های سینمایی

خون شد (۱۳۹۸)

نیوکاسل (۱۳۹۵)

پی ۲۲ (۱۳۹۳)

روزگاری عشق وخیانت (۱۳۹۲)

گناهکاران (۱۳۹۱)

بدون اجازه(۱۳۹۰)

راه بهشت(۱۳۹۰)

نفوذی  (۱۳۸۷)

سوپر استار  (۱۳۸۷)

ماه‌وش  (۱۳۸۶)

مهمان مامان (۱۳۸۲)

دختری در قفس  (۱۳۸۱)

بن‌بست (فیلم کوتاه) (۱۳۷۸)

نابخشوده (۱۳۷۵)

همسر   (۱۳۷۲)

همه دختران من (۱۳۷۲)

بازیچه (۱۳۷۲)

امید  (۱۳۷۱)

قربانی(۱۳۷۰)

دو نیمه سیب (۱۳۷۰)

 

نمایش خانگی

قلب یخی (۱۳۹۰)

دل (۱۳۹۷)

بازگشت نسرین مقانلو به ایران

10 سال پیش بالاخره تصمیم گرفتم با همسرم صحبت کنم و میزان دلتنگی و علاقه‌ ام بـه کارم رابه او گفتم، خوش بختانه همسرم هم قبول کرد بـه همراه بچه‌ ها بـه ایران برگردیم تا بتوانم بدون دغدغه و استرس بـه کارم برسم. “دختری در قفس” آقای صلح میرزایی نخستین فیلمم بعد ازآن دوران بودو بعد ازآن برای بازی در سریال مسافری از هند از مـن دعوت شد.

ازدواج نسرین مقانلو

ماجرای ازدواج مـن سر فیلم همسر آقای فخیم زاده بود کـه بخاطر اسمش سرنوشت مـن را رقم زد ودر همان گیرودار ساختش بودیم کـه برای خواستگاری از مـن بـه منزلمان آمدند و بعد از 5 – 6 سال کار مداوم در عرصه‌ های مختلف با همسرم ازدواج کردم و بـه کشور آمریکا رفتیم.

عکس نسرین مقانلو و رضا رویگری

البته سالی یکبار بـه ایران می‌ آمدم و بـه صورت ناپیوسته کارهایی انجام می‌ دادم، مثل کار نابخشوده مرحوم ایرج قادری کـه هنگام بارداری پسر بزرگم اتفاق افتاد یا بن بست اصغر نعیمی کـه با فرهاد اصلانی و پزشک عزیزی بازی کردم. ازدواج، فرصتی برای امتحان کردن خودم بود.

عکس های داغ نسرین مقانلو

با ازدواج، عاشق شدم و با خودم فکر کردم این بهترین فرصت برای امتحان کردن خودم اسـت کـه آیا می‌ توانم مدتی از انچه دوست دارم، دور باشم یا نه! آن ده سال خیلی بر مـن سخت گذشت، بسیار دلتنگ بودم، خیلی شب‌ ها می‌ نشستم برنامه چشم انداز را می‌ دیدم، همکارانم را نگاه می‌ کردم و گریه می‌ کردم.