نقطه قوت هومن سیدی در کارگردانی فیلم " خشم و هیاهو " است + جزئیات
هومن سیدی را می‌توان یکی از پیشروان نسل جدید در بین کارگردانان سینمای ایران دانست که با یک فرم جدید پا به عرصه گذاشت و توانست نظر بسیاری از منتقدان و طیف گسترده‌ای از مخاطبان را جلب کند.
پسر جوان و پر جنب و جوش سینما، ۸ آذرماه ۱۳۵۹ در رشت به دنیا آمد و پس از اینکه در رشته گرافیک تحصیل کرد، پا به کلاس‌های انجمن سینمای جوان گذاشت و در شمال کشور اولین تجربیات سینمایی خود را پشت سر گذاشت. کار سینما زمانی برای سیدی جدی‌تر شد که او به تهران آمد و در مسترکلاس‌های بازیگری پرویز پرستویی شرکت کرد و این اتفاق نقطه آغاز رشد هومن سیدی در سینما بود.
در ابتدا سیدی به عنوان یک بازیگر پا به عرصه سینما گذاشت و اولین نقش مهم خود را در فیلم «یک تکه نان» به دست آورد و با رضا کیانیان هم‌بازی شد. او سپس نقش کوتاهی در فیلم «چهارشنبه سوری» به کارگردانی اصغر فرهادی ایفا کرد. اولین ایفای نقش اول او به فیلم «پا برهنه در بهشت» به کارگردانی بهرام توکلی بازمی‌گردد. بین سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹ سیدی در چهار فیلم سینمایی و سه سریال تلویزیونی نقش آفرینی کرد و هم‌زمان مشغول ساخت فیلم‌های کوتاه بود.
این تجربیات او را بر آن داشت تا به وادی اصلی که علاقه‌اش است یعنی کارگردانی وارد شود. در سال ۱۳۸۹ او فیلم «آفریقا» را ساخت، فیلمی با فرم و شکل خاص در روایت و البته داستانی جذاب از دل مسائل موادمخدر، گروگانگیری و بزه‌کاری. نگاه خاص سیدی به خلاف‌کاری در سینما از همان ساخته اول مشخص بود، برخلاف کارگردانان ایرانی که غالباً از سینمای اروپا و یا موج نو سینماگران ایران تاثیر می‌گیرند، آثار سیدی حال و هوایی نزدیک به آثار سینمای آمریکا جنوبی و حتی فرم‌های بزه‌کاری هالیوودی داشت.
آفریقا هیچ وقت مجوز اکران از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نگرفت و در نهایت در شبکه نمایش خانگی توزیع شد. هومن سیدی در فیلم آفریقا به مربی تنیس خود یعنی امیر جدیدی نیز نقشی کوتاه داد، مربی تنیسی که بعدها سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را به ویترین افتخارات خود اضافه کرد.
«سیزده» دومین ساخته هومن سیدی بود، فیلمی که در آن از چهره‌های جویای نامی همچون نوید محمدزاده در کنار بازیگران شناخته شده‌ای چون امیر جعفری، ویشکا آسایش و آزاده صمدی ایفای نقش کردند. در سیزده، سیدی آهسته آهسته فرم کارگردانی خود را یافته و در حال پرورش آن بود، پرورشی که در «اعترافات ذهن خطرناک من» نیز ادامه یافت و هر دو این فیلم‌ها در جشنواره‌های مختلف درخشیدند.
نقطه قوت کارنامه سیدی را شاید بتوان «خشم و هیاهو» دانست، فیلمی با داستان تکان‌دهنده که کار کارگردانی آن به بلوغ رسیده و خط روایت جذابی را دنبال می‌کند. این فیلم با بازی‌های بسیار خوب نوید محمدزاده، طناز طباطبایی و رعنا آزادی‌ور توانست جایگاه سیدی به عنوان یک کارگردان در سینما را تثبیت کند.
با این حال برای چهره‌ای مثل هومن سیدی که مخاطبان و منتقدان به حضور او در جلوی دوربین عادت داشتند، تثبیت جایگاه در پشت صحنه و به عنوان یک کارگردان کار دشواری بود. کار دشواری که با «مغزهای کوچک زنگ زده» به سرانجام رسید و سیدی توانست یکی از مهم‌ترین آثار یک دهه اخیر سینمای ایران را بسازد.
آن رد پای کارگردانی خلاق، که از آفریقا تا خشم و هیاهو منتقدان دنبال نتیجه آن بودند، در مغزهای کوچک زنگ زده به نتیجه رسید. سیدی در فرم و محتوا توازن برقرار کرد، بازی‌های عالی گرفت و توانست مخاطب را میخ‌کوب کند. ترکیب سینمای جنایی سیدی با رگه‌هایی از سینمای اجتماعی ایران، آخرین ساخته او را بیش از پیش مورد توجه مخاطبان قرار داد به طوری که مغزهای کوچک زنگ زده بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر شد.
سیدی را شاید بتوان پیشرو نسل جدید کارگردانان ایرانی دانست، نسلی خلاق که در سال‌های پایانی دهه شمسی اخیر با ساخته‌های خود در جشنواره‌های سینمایی درخشیدند و به سینمای ایران نوید روزهای بهتری را دادند. البته این نسل نیاز به جنگیدن دارد، در فضایی که بسیاری از افراد حرف از مافیا در سینما می‌زنند، کارگردانان جوان باید بدرخشند و پیکار کنند تا جایی در این مجال بیایند.
البته باید گفت که این روزها طرفداران هومن سیدی منتظر سریال قورباغه این کارگردان هستند که از ۲۴ آذرماه منتشر خواهد شد.
