بیوگرافی کامل آزیتا حاجیان+ عکس جذاب

 

نام:آزیتا

نام خانوادگی:حاجیان

تاریخ تولد:1336/10/21

محل تولد:ملایر

تحصیلات:لیسانس بازیگری تئاتر

همسر:محمدرضا شریفی نیا (سابق) محمد کریمی هراتی (کنونی)

فرزندان:مهراوه و ملیکا شریفی نیا

-----------------------------------------------------------------------------------

بیوگرافی آزیتا حاجیان

آزیتا حاجیان متولد 21 دی ماه سال 1336 در ملایر میباشد.

 

 

آزیتا حاجیان و محمدرضا شریفی نیا در سال 1358 با هم ازدواج کرد و آنها دارای دو دختر شدند که هر دوی آنها نیز بازیگر هستند:مهراوه شریفی نیا و ملیکا شریفی نیا.این زوج هنرمند مدتی است که از یکدیگر جدا شده اند.

محمد کریمی هراتی همسر آزیتا حاجیان

همسرم آقای هراتی در سال 1356 هم دانشگاهی من در دانشکده هنرهای دراماتیک بودند، ایشان طراح صحنه تئاتر هستند و در یکی از نمایش ها که من نقش ژاندارک را بر عهده داشتم به عنوان طراح صحنه در کنار گروه حضور داشتند. ایشان با یکی از دوستان خوب من که هم دانشگاهی ما بود ازدواج کردند و به خارج از کشور مهاجرت کردند، اما متاسفانه همسر ایشان بر اثر بیماری از دنیا رفتند و ایشان دوباره چند سال پیش به ایران بازگشتند. آقای هراتی علاوه بر اینکه رشته طراحی داخلی را در کانادا خوانده اند، فارغ التحصیل رشته معماری نیز هستند و به طور حرفه ای نقاشی می کنند. 

آزیتا حاجیان در سریال کیمیا

مصاحبه با آزیتا حاجیان

در «کیمیا» نقش مادری به نام «مهری» را بازی کردید که انگار قرار بود زنان ایرانی را در چهار دهه نمایندگی کند.

به نظر من سریال «کیمیا» نمی خواست ماکت و الگویی از زن ایرانی را نشان بدهد و بگوید باید مادران این طوری باشند. همان طوری که در سریال دیدی در جاهایی مادر بنا به مصلحت حفظ جان دخترش دروغ هم گفت و از شوهرش خیلی از مسائل را مخفی کرد و در رفتارهای مخفیانه دخترش با او مشارکت داشت تا شوهرش بویی از قضیه نبرد. بنابراین آدمی خاکستری بود و به هیچ وجه نمی تواند الگو باشد و شخصیت معمولی و عادی دارد و در جاهایی دچار چالش هم می شد و حتی کارهایش هم باعث به خطر افتادن خانواده می شد. تعریف الگو هم در کشور ما کلیشه ای است و آدمی معصوم و بیگناه الگو محسوب می شود. در کلیت «مهری» زن تلاشگر و فعالی بود!

به نظر شما تصویری که از زن ایرانی در سینما و تلویزیون نشان داده می شود منطبق بر واقعیت وجودی زن امروز ایرانی است؟

در تصویرسازی زنان چنان که باید به سمت واقع گرایی نرفته ایم. اغلب تصویر غیرواقعی ارائه می شود و دلیل ریزش مخاطب تلویزیون در سال های اخیر همین غیرواقعی بودن شخصیت زن در سریال های تلویزیونی است و شاید برای همین است که اغلب زنان خانه دار ایرانی مشتری پر و پا قرص سریال های ترک هستند.

آیا جذب ماهواره شدن و دیدن سریال های ترک توسط زن خانه دار ایرانی به دلیل رنگ و لعاب سریال ها است یا سیر اتفاقات داستان ها؟

هر دوی اینها تاثیر دارد. موقعی که در یک سریال فرم جذابی ارائه می شود، به تدریج محتوا هم برای مخاطب جذاب می شود. مردم اگر به طور حقیقی انعکاسی از زندگی شان را به طور واقعی در سریال ها ببینند با کار ارتباط برقرار می کنند منتها در آثار این سال ها و به خصوص در تلویزیون آن قدر این زندگی با محدودیت و ممیزی ارائه می شود که مخاطب از دیدن فیلم و یا سریال عصبانی می شود و می گوید:«نه بابا اینها اصلا زندگیشان مثل زندگی ما نیست یا اینها یک مشت آدم قهرمان و مثبت خیالی هستند.»

در این سال ها کمتر اهل گفت و گوهای تفصیلی بوده اید و در شبکه های اجتماعی هم حضور پررنگی ندارید. چرا؟

زیاد اهل فضای مجازی و شبکه های اجتماعی نیستم و تا شخصی را نشناسم و یا پیامک برایم ندهد تا از دلیل تماسش مطلع شوم جواب گوشیم را نمی دهم. ترجیح می دهم به دور از فضای حاشیه ای و پرتنش اینستاگرام و تلگرام زندگیم را ادامه بدهم و در آرامش به کارهای مورد علاقه ام برسم.

کم کم وارد شصتمین سال زندگی تان می شوید؛ از زندگی هنری تان راضی بوده اید؟

بله، بسیار پر بار و سرشار از لذت و خلاقیت بوده است.

سال 1355 فعالیت تان را با گروه تئاتر کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان آغاز کردید.دل تان برای آن روزها تنگ می شود؟

دلتنگی برای هر مقطع از زندگی که گذشته، وجود دارد ولی وقتی به دستاوردهای آن دوره فکر می کنم، دلتنگی سراغم می آید اما بدون حسرت

 آرزوی آزیتا حاجیان برای بازیگران سینمای ایران چیست؟

نقش هایی را که دوست دارند، بازی کنند. در مقابل بی احترامی بعضی از افراد مقاوم تر شوند.

 و آرزوی آزیتا حاجیان برای سینمای ایران چیست؟

امیدوارم جوانان با شعور، متفکر و کسانی که واقعا حرفی برای گفتن دارند از امکانات مالی بیشتری بهرمند شوند و سرمایه کشور برای ساختن فیلم های پر زرق و برق، تکراری و ضعیف هدر نرود.  

 آرزویتان برای ایران چیست؟

صلح، صلح، صلح و اعتلای فرهنگ در پناه یک اقتصاد سالم.

دنیای بازیگری آزیتا حاجیان

حاجیان لیسانس بازیگری و کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای دراماتیکِ دانشگاه هنر است. آغاز فعالیت هنری او از 1354 با نمایش «خورشید خانم آفتاب کن» بود. از دیگر نمایش های او می توان به «بهرام چوبینه»، «ژاندارک»، «نسل آواره»، «نمایش بی کلام»، «دایره گچی قفقازی» و ... اشاره کرد.

حاجیان فعالیت در سینما را از سال 1368 با فیلم دزد عروسک ها ساخته محمدرضا هنرمند آغاز کرد. او در این فیلم به همراه دخترش مهراوه به ایفای نقپ پرداخت.

مادر لیلا و بهرام قرار است با گرفتن وام مسکن و خریداری یک خانه بچه هایش را از دردسرهای صاحب خانه شان، خورخور، نجات دهد....

او در سال 1377 در هفدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر برای بازی در فیلم روبان قرمز برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در بخش بین الملل شد.

آزیتا حاجیان حضور در تلویزیون از سال 1373 با مجموعه آپارتمان آغاز کرد و پس از آن در سریال هایی همچون آوای فاخته ، امام علی و دبیرستان خضراء به ایفای نقش پرداخت.

 از آخرین کار تلویزیونی او میتوان به سریال کیمیا اشاره کرد که در این سریال به همراه دخترش مهراوه شریفی نیا به ایفای نقش میپردازد.

داستان این سریال که فعلا نامش کیمیا است درباره تاثیر تحولات جامعه بر روابط خانوادگی است که این بار پدر و دختری را مقابل هم قرار داده است؛ دختر خانواده که کیمیا نام دارد پرسشگر است و معترض و در مقابل او پدری قرار دارد که نظامی، منضبط و پایبند به قانون است.

سیر حوادثی که در زندگی این خانواده رخ می دهد، آنها را درگیر توطئه و دسیسه ای بزرگ و شیطانی می کند و کیمیا با تلاشی خستگی ناپذیر درصدد نجات خانواده برمی آید و به این ترتیب او تبدیل به زنی مقاوم و استوار می شود؛ زنی مشابه هزاران زن ایرانی مسلمان که برای حفظ خانواده از هیچ تلاشی فروگذار نمی کنند.

بازی آزیتا حاجیان در «خط فرضی» و بحران از دست دادن نوه

 

آزیتا حاجیان یکی از بازیگران فیلم «خط فرضی» ساخته فرنوش صمدی است که درباره اولین همکاری خود با صمدی و نقش‌اش در این فیلم با او گفت‌وگو کردیم.

یاسمن طلوعی: آزیتا حاجیان امسال با فیلم «خط فرضی» به کارگردانی فرنوش صمدی که اولین ساخته بلند این کارگردان به حساب می‌آید، در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. حاجیان که در این فیلم نقش مادر خانواده را برعهده دارد، یکی از نقاط قوت صمدی را در فراهم کردن فضای آرام برای بازیگران سر صحنه فیلم‌برداری می‌داند.

حاجیان همچنین همراهی مادر و پدر با دخترشان در فیلم برای دروغ گفتن را از روی ناچاری می‌داند و می‌گوید مادر و پدر دخترشان را حمایت نکردند و فقط در مسیری که انتخاب کرد، در کنارش بودند.

در ادامه گفت‌وگوی ما با آزیتا حاجیان را بخوانید.

همکاری با فرنوش صمدی چطور شکل گرفت؟

من از طریق علی مصفا، برای همکاری دعوت شدم و بعد فیلمنامه را برایم فرستادند و از فیلمنامه هم خوشم آمد. یک جلسه هم با خانم صمدی درباره فیلمنامه صحبت کردیم و متوجه شدم که می‌توان به او اعتماد کرد.   

معمولا از فیلم‌سازان فیلم اولی حمایت می‌کنید؟

اگر فیلمنامه‌شان خوب باشد و اگر در مکالمات و جلساتی که با هم داریم، احساس کنم که می‌توانم به آن‌ها اعتماد کنم، چرا که نه.

شما در فیلم «خط فرضی» نقش مادر سارا را برعهده داشتید که به همراه پدر با سارا در دروغ گفتن همراهی کردید، در زندگی واقعی چقدر مادر و پدرها با فرزندشان در شرایط این‌چنینی شریک می‌شوند؟

به نظرم همراهی مادر و پدر در فیلم منطقی می‌آمد. به دلیل این‌که سارا دچار بحران روحی و روانی شده بود. مادر خانواده ،نوه‌اش را از دست داد و حالا نگران این بود که دخترش را هم از دست بدهد. یعنی هم مادر از بین برود و هم بچه. ما مجبور بودیم در بحران روزهای اول مراقب سلامت روحی و روانی دخترمان باشیم. ممکن بود اگر مادر و پدر با دخترشان تقابل کنند و دختر احساس کند که هیچ حامی‌ای ندارد، بحران روحی و روانی‌اش به یک سندروم غیرقابل حل تبدیل شود.

فیلم «خط فرضی» به قدری برایم دردناک بود که واقعا نفسم بند می‌آمد. باور این‌که نوه‌ام را از دست بدهم واقعا برایم آزاردهنده بود

در یکی از سکانس‌ها می‌بینیم که مادر به دخترش می‌گوید از دامادم خجالت کشیدم. یعنی این انتخابی نبود که مادر و پدر در یک شرایط نرمال با دخترشان برای دروغ‌گویی هم‌دستی کنند. سارا در یک شرایط بحرانی بود و خودش ممکن بود از بین برود و بنابراین مادر و پدر هم در کنارش ماندند و همراهی‌اش کردند. به دلیل اینکه شرایط متعادلی نداشت.

مادر و پدر از ابتدا با این موضوع که به دامادشان نگویند، موافق نبودند و درواقع مجبور شدند راهی که سارا انتخاب می‌کند.

فیلم شناسی آزیتا حاجیان

فیلم ها

1395زیر سقف دودیروان شناسپوران درخشنده

1394ماه در جنگلسیامک شایقی

1392لالهاسدالله نیک نژاد

1387کیمیا و خاکعباس رافعی

1387تاکسی نارنجیابراهیم وحیدزاده

1386سایه هاحسین شهابی

1386خواب زمستانیسیامک شایقی

1386دیوارمادرمحمدعلی طالبی

1386محیااکبر خواجویی

1384باغ فردوس، پنج بعدازظهرسیامک شایقی

1382شمعی در بادپوران درخشنده

1382معادلهابراهیم وحیدزاده

1379موج مردهفاطمهابراهیم حاتمی کیا

1377روبان قرمزمحبوبهابراهیم حاتمی کیا

1375ابر و آفتابمحمود کلاری

1373آدم برفیداوود میرباقری

1373راه افتخارداریوش فرهنگ

1372راز گل شب بوسعید خورشیدیان

1371دایان باخفرهاد پوراعظم

1371هنرپیشهمحسن مخملباف

1370اوینارشهرام اسدی

1369سفر جادوییابوالحسن داوودی

1368دزد عروسک هاعجوز / مادرمحمدرضا هنرمند

آزیتا حاجیان در تلویزیون

1394کیمیاجواد افشار

1390تا ثریاسیروس مقدم

1387آینه های نشکنجواد اردکانی

1387دومین انفجارجواد اردکانی

1386ساعت شنیمحمد بهرامیان

1380آخرین روزهای شاد بودنحجت قاسم زاده اصل

1380سفر سبزمحمدحسین لطیفی

1375دومین انفجارنادر مقدس

1374–1375دبیرستان خضراءاکبر خواجویی

1373آپارتماناصغر هاشمی

1373آوای فاختهبهمن زرین پور

1370–1375امام علیسید داود میرباقری

1388سال های مشروطهمحمدرضا ورزی

بازی گردانی آزیتا حاجیان

جنگ کودکانه (1383)

روایت سه گانه (اپیزود اول، یک آرزوی کوچک) (1382)