ست جالب رعنا آزادی ور با همسرش مهدی پاکدل
رعنا آزادی ور بازیگر زیبای سینما و تلویزیون است که در فیلم های موفقی حضور پیدا کرده است.
رعنا آزادی ور با بازی در سریال زخم کاری درخشید. رعنا آزادی ور سال گذشته به طور رسمی با مهدی پاکدل ازدواج کرد. رعنا آزادی ور بازیگر ایرانی است. رعنا آزادی ور متولد 17 فروردین 62 است. رعنا آزادی ور اولین بار در فیلم مارمولک نقش آفرینی کرد.
رعنا آزادی ور بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر زاده 17 فروردین سال 1362 در شهر تهران است.
نخستین فیلم رعنا آزادی ور
اولین بازی او در فیلم مارمولک به کارگردانی کمال تبریزی بود که این فیلم بسیار دیده شد. سپس بعد از یک سال با بازی در 3 فیلم توانست بیشتر معروف شود. در این فیلم پرویز پرستویی بسیار خوش درخشید.
اولین نقش اولی که رعنا ازادی ور بازی کرد
اولین نقش اول او در فیلم پارک وی به کارگردانی فریدون جیرانی در سال 1385 بود که همراه با نیما شاهرخ شاهی بازی کرد.
رعنا آزادی ور در فیلم درباره الی
رعنا آزادی ور در فیلم درباره الی در نقش همسر یکی از زوج های جوان فیلم بازی کرد که در داستان سه روزه سفر این زوج ها به شمال درگیر است و با بازی در این نقش در سیر داستان هم پای سایر شخصیت های داستان با اتفاقات روبرو می شود.
بازی رعنا آزادی ور در فیلم خانه دختری
او در فیلم خانه دختری هم نقش اول فیلم که سمیرا نام داشت را بازی کرد. در این فیلم به کارگردانی شهرام حسینی در کنار حامد بهداد، باران کوثری، پگاه آهنگرانی و بهناز جعفری ایفای نقش کرده است.
ماجرای ازدواج رعنا ازادی ور
پس از تبریک گفتن عاطفه رضوی، همسر برادر مهدی پاکدل به رعنا آزادی ور و مهدی پاکدل به دلیل ازدواج، معلوم شد که خبر حقیقت دارد و این دو ازدواج کرده اند.
فیلم های رعنا آزادی ور
بهت 96 / چهارراه استانبول 96 / در وجه حامل 96 / حریم شخصی 96 / لونه زنبور 96 / خیابان دیوار 96 / مرداد 95 / خشم و هیاهو 94 / وقتی برگشتم 94 / این سیب هم برای تو 93 / خانه دختر 93 / داره صبح میشه 93 / محمد رسول الله 93 / نخودی 88 / تهران در جستجوی زیبایی 87 / درباره الی 87 / خاک آشنا 86 / پارک وی 85 / زاگرس 84 / هوو 84 / مارمولک 83 / آفتاب پشت برف 82
گفت و گو با رعنا آزادی ور
آنچه ما می‌خواهیم به آن برسیم کاملاً واضح است. بیاییم اول دسته‌بندی کنیم و ببینیم در سینمای ایران چند آیتم وجود دارد که شما معتقدید یک بازیگر باید آنها را رعایت کند تا تبدیل به یک بازیگر موفق شود. بعد روی هر کدام از این آیتم‌ها بحث کنیم. می‌خواهم اصلاً شخصی حرف نزنیم و بیاییم از بیرون درباره روند بازیگری در ایران حرف بزنیم.
اما هر بازیگری هدفی دارد. خیلی از بازیگران، بازیگری شغل‌شان است. پس برای من که هیچ وقت شغل نبوده، نمی‌توانم طور دیگری حرف بزنم.
طباطبایی: بعد هم ما نمی‌توانیم دو نفری برای تمام بازیگران سینما حکم صادر کنیم. فکر می‌کنم باید کاملاً شخصی حرف بزنیم چون برای هر بازیگر آیتم‌هایی که منجر به موفقیتش می‌شود، متفاوت است.
این تجربه‌ای است که همه باید بگذرانند ولی فکر می‌کنی چطور می‌شود که یک نفر بدون اینها در سینمای ما محبوب باشد، هم جایزه گرفته و هم موفق باشد و اصلاً در کشورمان به عنوان بازیگر شناخته شود. دلیل این اتفاق چیست و چنین تناقضی چطور ممکن است؟
به نظر من آگاهی نداشتن کارگردان و تهیه‌کننده نسبت به این بخش‌ها و اینکه خیلی متوجه این ماجراها نیستند که بازیگر چه کار ویژه‌ای در صحنه انجام می‌دهد. بیشتر هدفشان این است که آن بازیگر چقدر محبوبیت دارد و فیلم‌شان را چقدر می‌خواهند بفروشند.
مردم چطور؟ مردم چرا این را می‌پذیرند؟
سلیقه مردم را ما پایین آورده‌ایم. در حال حاضر سلیقه مردم ما یک سلیقه کاملاً نسبی است. به یک لحظاتی می‌خندند که آدم حیرت می‌کند. این اتفاقات به این دلیل است که ما که در سینما کار می‌کنیم به مرور زمان سلیقه مردم خودمان را در سینما پایین آورده‌ایم و مردم هم به همان حدش راضی شدند. به همان خنده و به همان میزانسن ضعیف و غیرقابل باور. فکر می‌کنم به همه این شرایط عادت کردند و دیگر برایشان مهم نیست.
راه‌حل اصلاحش را چه می‌دانی؟
آراه‌حلش دست کسانی است که سمت‌های بالاتری در این سینما دارند. از کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان گرفته تا سیاستگذاران کلان.
سلیقه مردم را چطور می‌شود بالا آورد؟
با ساختن فیلم خوب. می‌توانیم مدام فیلم خوب بسازیم. ممکن است مردم یک دفعه، دو دفعه بروند و بگویند ما در سینما اصلاً به این فیلم نخندیدیم و خوش‌مان نیامد اما در نهایت نتیجه می‌دهد.
از نظر شما چهره چند درصد تاثیر دارد ؟
شخصاً 30 درصد اما در سینما 50 درصد
حالا اگر کسی الان بخواهد وارد سینما شود فکر می‌کنید وضعیت چگونه است و هر کدام از شما چه زمانی وارد سینما شدید، چه مشکلاتی داشتید و چه جایگاهی را توانستید برای خودتان پیدا کنید؟
من فکر می‌کنم زمان ورود یک بازیگر به سینما خیلی مهم است. فکر می‌کنم 80 درصد در موفقیت یک بازیگر تاثیرگذار است.
ببینید من اواخر سال 80 با فیلم مارمولک وارد شدم. از لحاظ جامعه‌شناسی، زن در سینمای ایران در آن مقطع جایگاه خودش را پیدا کرده بود. بازیگر خوب زن زیاد داشتیم. یک نکته مهم که طناز به آن اشاره کرد مربوط به این است که تو با چه فیلم و حضوری وارد سینما شدی و اولین حضورت چگونه بوده. به نظر من خیلی نکته مهمی است و خیلی می‌تواند تعیین‌کننده باشد. من هم حضورم در فیلم مارمولک برای اولین حضور یک بازیگر در یک فیلم، خیلی خوب بود.
فکر می‌کنی در آن مقطع سینمای ما تشنه این بود که یکسری بازیگران جوان را جذب کند؟
بله، قطعاً. من این شانس را داشتم که در زمان خوبی وارد سینما شدم. اما در آن زمان خیلی متوجه این نبودم که در سینما چه می‌گذرد ولی چون این شانس را داشتم که در زمان خوب و با یک فیلم خوب وارد بازیگری شدم فکر می‌کنم در روند کاری‌ام تاثیرگذار بوده. الان اگر یک بازیگر بیاید و اولین حضورش خیلی حضور مثبت و ویژه‌ای نباشد در صورتی که قابلیت و توانایی‌اش را داشته باشد می‌تواند باز هم موفق شود. یعنی به نظرم در حال حاضر آن حضور اول خیلی تعیین‌کننده نیست که جایگاه تو را از این رو به آن رو کند. می‌تواند شانس خوبی باشد و در جهش به تو کمک کند. اما فکر می‌کنم 20 درصد بتوانیم برای زمان ورود من به طور شخصی در نظر بگیریم.
زن یا مرد بودن و اساساً جنسیت چقدر در سینمای ایران و موفقیت و مطرح شدن بازیگران تاثیر داشته است؟
موفق‌تر نه به معنای موفق‌تر. شاید پرکارتر شوند. اما ممکن است این پرکاری منجر به موفقیت‌شان نشود.
بعضی‌ها هم به محافظه‌کاری اشاره می‌کنند. این نگاه چه تاثیری در روند بازیگری دارد؟
محافظه‌کاری یعنی همان کاری که من الان شخصاً انجام دادم. یعنی من در مصاحبه‌ام هم دارم همان محافظه‌کاری را می‌کنم چون اگر محافظه‌کاری نمی‌کردم راحت مثال می‌زدم و راحت نام اشخاص را ذکر می‌کردم. ولی فکر می‌کنم اگر آن کار را بکنم ممکن است نام بیاورم و به گوش کسی برسد. اگر قرار باشد یک اتفاق خوب در آینده برایم بیفتد ممکن است آن را از دست بدهم. پس سعی می‌کنم حرف‌هایم را تا حدودی سانسور کنم.
به نظر تو در سینمای ما اشخاص محافظه‌کار موفق‌ترند؟
فکر می‌کنم موفق‌ترند چون یک سیاستی را پیش می‌گیرند.
فکر نمی‌کنی یکسری از بازیگرها با هوشمندی و بدون محافظه‌کاری خودشان را مطرح کردند و موفق شدند؟
نه، در آن هوشمندی باز هم محافظه‌کاری هست. آن شخص با هوشمندی محافظه‌کاری می‌کند اما ممکن است من عقلانی و به یک شکل دیگری محافظه‌کاری کنم.
یعنی تو ترجیح می‌دهی محافظه‌کار باشی، یعنی یکسری چیزهایی را که می‌بینی نبینی، بعضی چیزها را نشنیده بگیری و یکسری حرف‌ها را نزنی.
بله، به خاطر اینکه تجربه به من ثابت کرده که باید این‌گونه باشم.
